Бөгж

Тэр түүндээ сүйн бөгж бэлэглэж, өрөөснийг нь өөрөө хуруундаа зүүсэн харагдана. Харин миний хүзүүнд гинжлээстэй байсан сүйн бөгж Улаанбаатар хотын хаа нэгтээгийн хогийн саванд хэвтээ. Магадгүй аль дээр эзэн нь олоод эдэлж хэрэглээд явж байж ч болох...

Анх тэр бөгжийг 247.000 төгрөгөөр авч байж билээ. Эрка бид хоёр ямар сонин юм бэ, очиж очиж 247 шүү гээд инээлдэж байсныг би өнөөдөр өглөө болсон юм шиг л тод санаж байна. Хамт байх заяагүй байсан юм байлгүй гээд харамсахгүй гэвч юунд биднийг тэгж салгасан юм бэ дээ. Ядаж амьд мэнд, сайн сайхан амьдарч байгааг нь дуулаад, нэг ертөнц дээр тусдаа байж болоогүй л юм байх даа...

Тэр түүндээ сүйн бөгж бэлэглэж, өрөөснийг нь өөрөө хуруундаа зүүсэн харагдана. Харин тэр бөгж нь надад огтхон ч таалагдаагүй. Насан туршдаа нандигнан зүүх бөгжийг бас утгатай сонгож баймаар юм. Хүмүүс сэтгэлээс өгсөн бэлэг учраас үнэтэй, чи минь надад өгсөн учраас хямдхан байсан ч хамаагүй гэцгээж л байдаг. Яг яс юман дээрээ огтоос тийм байдаггүй юм билээ. Миний чин сэтгэлээсээ өгсөн бэлэгнүүдийн нэг нь хаягдсан байсныг би олж мэдсэн. Олон олон бэлэгнүүдээс ганцхан тэр. Магадгүй бусад нь үнэтэй /зарцуулсан мөнгөний хувьд/ байсан юм байлгүй. Гэхдээ цор ганц тэр хаягдсан бэлэг миний хувьд хамгийн үнэтэй нь байсан даа. Миний хайр, миний бие хоёр...

Бөгжөө хаяснаас хойш сэтгэл их сайхан цэгцрээд, өөр нэгнийг хайрлах чадалтай болсноо мэдэрсэн. Гэвч хэтэрхий оройтсон байсан...

Тэр түүндээ сүйн бөгж бэлэглэж, өрөөснийг нь өөрөө хуруундаа зүүсэн харагдана. Харин тэр бөгж нь надад огтхон ч таалагдаагүй...

Цасны үхэл

Цас, тэнгэр бүрхсэн зузаан, бөөн үүлнээс ширхэглэн унах цас...

Хөвсөлзөн, дайвалзан бууж ирэх нь нэгэн шинэ ертөнцийг нээх мэт. Миний, чиний, бидний мэдэхгүй ертөнц. Дээр дээрээсээ давхарлалдан, ганцаараа бол хэзээ ч өнгийг нь өөрчилж чадахгүй байсан газар дэлхийг хэдэн сая ширхэг цас юу ч үгүй болтол нь нэвсийтэл дарна. Цагаанаас өөр юу ч үгүй...

Намуухнаар будрах цасыг ажингаа алхлах хосуудын хөл доор шажигнах цас. Цасны оронт тор хэмхрэх чимээ чихэнд юутай таатай. Огт арилахгүй байсан гаслан энэ чимээнээр шуудхан хийсч одох шиг...

Цас үхэх цаг тун ойртож байна. Зарим нь бүр үхээд эхэлчихэж. Нар Матарын зам дээр тусаж эхлэх үест Цас амилан, Мэлхийн зам дээр тусах үест үхэлтэй тулна. Харьцангуй дулаахан болж байна. Цас үхээд хүн төрөлхтний махан биеийн адил газартаа шингэнэ. Тэгээд хэзээ гэдэг нь үл мэдэгдэн хүмүүсийн диваажин гэж итгэдэг тэртээ тэнгэр өөд хөөрнө. Тэндээ бас хичнээн удахыг бид мэдэхгүй. Нарны тусгал Матарын замтай холбогдож эхлэх тэр үест Цас дахин төрнө..

Би ри-инкэрнэйшн болоод карма зэрэгт итгэдэг. Хүмүүс хичнээн удаа үхэж хичнээн удаа дахин төрснөө мэддэггүй л болохоос ийм явдал давтагдсаар л байгаа. Сүүлийн үед олноор төрөх болсон Индиго хүүхдүүд ч үүний нэгээхэн баталгаа бизээ /тэд өнгөрсөн амьдралаа санадаг/. Цас ч гэсэн хичнээн удаа дэлхий дээр бууж, хичнээн удаа хайлаад, хичнээн удаа дахин орсон юм бүү мэд. Цасны дараа төрлийн амьдрал нь Бороо юм болов уу? Бороо харамсалтай нь цаснаас хэт богино настай. Унаад шингээд, унаад шингээд...

Шөнө дунд

Шөнийн 03 цаг 41 минут \миний лэптопны цагаар\...

Нойр хулжина, харин тэр унтсан хэвээр л... Нээлтэн дээр уух юмаа хэтрүүлсэн биз бодвол.
Темка гуай таарчихаад зотой л хажуугаар өнгөрөөд явчихаагүй, би гайхсан, тэгээд хашгирсан... Тэмүүлэээн гээд л...Тэгээд тэр намайг хараад асар их баярласан... Тэврээд өргөөд л...Би бас баярласан инээгээд л...Ник хаяад явчихдаг наасан...Зайлцан амисгаа...

Монголд байгаа ухаантай юм бол Монгол хүнийг бараадаж амьдармаар юм... Болдог бол тэр чигээр нь хөөгөөд явуулмаар байсан...Даанч болохгүй...Ачийг хариулах ёстой...

Унтаж байгаа хүмүүст бүгдэд нь атаархаж байна...

Өөдгүй

Төгсөө гуай тэгэхгүй шүү

Тэмдэглэлийн дэвтрээс...

Сэтгэл минь урагдаад өмрөн унаж байна
Сэтгэл минь унахдаа нулимс болон унана
Унахдаа нулимс минь миний зүрхийг норгоод
Ухаангүй дурласан зүрх минь хорсоод

Хорсохдоо зүрхнээс минь цус шүүрэх юм
Хорсоход шүүрсэн цус газар дуслаад
Газар дусалсан цус нь хатаж амжихгүй
Гадаа хүйтэн байгаа болохоор тэр бизээ

Хайр чинь хүйтрэхтэй зэрэгцээд хөрсөн
Хөрөхдөө минийх биш ганц чинийх
Хүйтнээс биш хөрсөн хайраас чинь айхдаа
Хөлдөөсөн би зүрхээ, өөрийнхийгөө

Х. Энх-Амгаланд 2009.11.27 гэсэн байх юм

Нэргүй мөрүүд...

1.
Шинэхэн үхдлийн дээгүүр гишгэлэн алхах тэрний
Шивнэх үгс нь чихэнд айдас авчран наах шиг
Үнэр нь хүртэл хамар цоргимоор муухай санагдах
Үхэл дэргэд минь ирчихэж, яг хажууд

Зүрхний минь цохилт аажуухнаар зогсоод
Зугтах хүслээ авсандаа хамт авч орно
Ширдэг шиг зулсан цогцсон дундах
Шинэхэн үхдлийн нэг нь болж хувирна

2.
Согтуу байхад л тэдгээр бодлууд надаас хол
Солиотой зүйлс тархинд ургахгүй их амар
Мөнхийн согтуу амьдралтай болохгүй бол
Мөдхөн галзуурах нь цаашид тэсэхгүй юм байна

Архийг шил шилээр нь ходоодондоо нууж
Аргаа барсан галгүй нүдээ хэсэг амраана
Элэг нь хороо боловсруулж дийлэхгүй болохоор
Эргээд бөөлжиж зовлон нэгээр нэмэгдэнэ

Өглөө бүрийн нарыг шартсан сэтгэлтэй угтаж
Өчигдөр уусан нь архи биш харуусал гэдгийг мэдэх
Өдөр бүхнийг ингэж өнгөрөөмөөр санагдаад болохгүй
Өмнө минь зам гэж алга харин там байна

3.
Гавлын ясанд нь шингэн цалгисан нэгэн
Гашуудлыг минь уландаа гишгэчихлээ...

Мөнгө цагаан, нүд улаан орчлон
Мөрөөдлийг минь бас залгичихлаа...

Орон дээр үхлээ хүлээн хэвтээ тэрэнд
Оройн хоол хэрэггүй, өлсөхгүй...

Ялын тогтоолоо сонсохоор босохдоо
Яах гэж хийв дээ гэвэл хожимдол...

Уршигт хавдар элгэнд чинь биш харин
Ухаанд чинь ургажээ, эргүү малаа...

4.
Цэг тавья яг одоо хайр дурлалдаа
Цэцэрхэл бас гуниглал хэрэггүй надад
Уйлаад гуйхад минь тоогоогүй мөртлөө
Удаа ч үгүй араас чаргууцалдах...

Бодол дотроосоо хөөн зайлуулаад
Болвол чамаас холдохыг хүснэ
Бүтэлгүй нэгний тэнэг амьдралаас
Бүртийх бараагүй арилаад өгөхсөн...

5.
Цэгцэрч өгөхгүй бодлуудын дундах
Цэг таслал үнэндээ илүү санагдах
Тавьж чадахгүй цэгийн хойноос
Таталдан таталдан харуусах нь илүү

6.
Ган болд төмөр байлаа гээд
Градустаа хүрвэл хайлна...

Үхэл ирээд авахын цагт
Үнэндээ нас ямар хамаатай
Үйл нь ирээд зовох цагт
Урьдын жаргал хэнд хамаатай

7.
Үнэ цэнэтэй ухаалаг мөртүүдийг урлахын тул
Үзгээ биш тархиа хурцлах хэрэгтэй санагдах

8.
Нүднийх нь харцнаас хайрын илч ялгардаг
Нүүрэн дээр нь надад хайртай гэсэн бичигтэй
Уруулаас нь тачаалын долгион тархдаг
Ухаангүй нэгэнд би дэндүү хайртай

9.
Байдаг үгүйг чинь одоо л нэг шалгачихъя
Бурхан минь надад чадал хайрла
Буруугаа хүлээх чадал хайрла
Буцааж тэрнийгээ авах чадал хайрла

10.
Ургах нартай зэрэгцэн уруул чинь хөхөрч, чи амьгүй
Улаан туяа татдаг хацар чинь өнгөгүй, чи үхмэл
Урсаж байдаг тэр л харц чинь зогсонги, чи амьгүй
Ухаан чинь хэдийнээ агаарт шилжчихсэн, чи үхмэл

11.
Хоолой давж амжаагүй архины аагинд
Хонгорхон тэрнийгээ гомдоогоод амжиж
Нүднээс биш зүрхнээс урсах нулимсыг
Нэг их ойшоолгүй тэр минь надаас явчихаж

Өнгөрлөө гээд л хаячихаж сураагүй зан
Өөрөөсөө өөрийг уландаа гишгэгч би
Буман амьтдын бужигнаанд төөрсөн бид
Будант орчлонгийн ёололтыг сонсохгүй

12.
Өлмийн дор нь сэтгэлээ тавиад өгсөн
Өдрийн хоолонд зүрхээ бариад гүйсэн
Оройн наргианд сэтгэлээ уулгасан
Одоо болноо хонгороо цаашаа чадахгүй

Би чамаас, чи надаас явж чадахгүй болохоор
Битгий гунигла бас уйлаад ч хэрэггүй
Нулимсан дунд юмс бүртэлзэн үзэгдэх шиг
Нэг л сонин тэр мэдрэмж надаас салахгүй

Уйтгарт нүргэлээн тархийг минь цохилон
Урагшаа биш арагшаа л алхаад байх шиг...

13.
Давхцах ёсгүй орон зайн нөлөөллөөс
Хүсээд хүсээд бид гарч чадахгүй ч гэлээ
Дунд байгаа тэр жижигхэн тойргийн тусламжаар
Хүч гаргаж чадвал хамтдаа ч байх юм шиг

14.
Хөндүүр сэтгэл хөлд орооцолдоход
Хөмхийгөө зуун унахгүйг хичээнэ
Нэгэнт уначихсан бол харамсаад хэрэггүй
Нөгөө ертөнц бас таалагдаж магад

Би энэ хорвоогийн хүн биш юм байна
Бие минь ч тэр сэтгэл минь ч тэр адил
Бусдыг шоолсон харцанд минь тэд бүдрэхдээ
Буруугаа надад тохдог юм, би сурчихсан...

15.
Дүрэм үгүй энэ газарт
Дураараа сайхан бай
Хаана ч угаасаа дүрэм байдаггүй
Харин дурандаа мөрддөг юм

Надад лав тэдний дүрэм хамаагүй
Насандаа ч би тэрнийг нь дагахгүй
Үзэн яд намайг үзэн яд, дахиад
Үүнээс өөр зам та нарт бас үгүй

16.
Тэр миний нэрийг дахин дуудаасай
Тэгэхэд би хажууд нь байж таараасай
Үнэрийг нь зүрхэндээ үгийг нь тархиндаа
Үнэнийг харин бодолдоо хадгалсан

Зүрх тархи хоёр зөрчилдөх тэр мөчид
Зүүд амьдрал хоорондоо нэгддэг
Ялгаа үгүй байх юм бол хэрэг алга
Яагаад ч сэрэхээргүйгээр унтахсан гэж

Хэзээ ч би сэрэхгүй юм бол
Хэнд хайртайгаа мартахгүй
Хэзээ ч би сэрэхгүй юм бол
Хэн намайг хайрладагийг санахгүй

17.
Бөмбөрийнх нь цохилт намайг галзууруулах шахдаг
Бүгдийгээ, үнэхээр бүгдийгээ тэрэнд өгөх юмсан
Хугалж нугалахыг оролдохдоо хэлсэн үгсээ
Хүчингүй болгохсон, тэгээд уучлалт гуйхсан

Гэхдээ л би тэгж чадахгүй, тэр бас мэднэ
Гэмгүй гэмтэн би мөнөөсөө мөн, хайртай

18.
Нар саранд дурласандаа гэрэлтүүлдэг юм
Над шиг бас чам шиг л тэд дурлацгаасан
Сар нэг л өдөр нарнаас яваад өгчихсөн
Нар харин тэрнийг гэрэлтүүлэхээ болиогүй

Нар сарыг гэрэлтүүлээд байгааг мэдсэн ч
Нэг ч хүн шөнө нарны ачийг санадаггүй юм
Сарны гэрэлд гээд дуу хүртэл зохиосон хирнээ
Сайхан нарны тухай дурсаагүй үлдсэн юм

Нар гэхдээ тэрэнд нь гомдож тунирхаагүй
Над дээр ч чам дээр ч туяагаа тусгасаар л
Сар гэхдээ тэрэн лүү эргэж очоогүй
Сарних ёсгүй бардамхалдаа хүлүүлчихсэн

Тийм болохоор л сар уйлдаг байх
Тэгээд нар тэрнийг нь хатаадаг байх
Тэнгэр нар гийхээ л байчих юм бол
Тэрнийг дагаад сар ч гийхгүй

19.
Сонгины хэрчдэс
Нулимс урсах...

Үлгэрийн үгс
Чих өвтгөх...

Гэмгүй гэмтэн
Гэртээ хоргодох...

Хариугүй хар
Хачин их санах...

Уянгалаг аялгуу
Урам хугарах...

20.
Тэртээ нэг өдрийн тэр нэг мөчид чамайг үнссэнсэн
Тэгээд тэр үнсэлтийг нэг газраа чандлан хадгалсан
Уйлмаар болох болгондоо гарган ирж харж суухдаа
Ухаан саруулсаж, бие хөнгөрүүлэх шидтэйг олж мэдсэн

Хааяахан тэр хадгалсан үнсэлтээ би мартчихдаг юм
Харамсалтай нь уйлчихаад бүр дараа нь санадаг юм
Хэрэгцээтэй үед хэрэглэж чадахгүй тэр нэг үнсэлтийг
Хэтдээ дахин ашиглахгүйгээр одоо ингээд ТРАШ БИН

21.
Хэзээ нэг өдөр эргэж харна гээд ард нь алхсаар
Хэзээ нэг цагт сонсоно гээд давтан хэлсээр
Хэзээ нэг мөчид ухаарна гээд ул мөргүй уучилсаар
Хэзээ ч биелэхгүйг нь мэдээд урам хуга үсрээд...

Наах цавуу олдохгүй
Насан туршид хагархай

22.
Сүүн дээгүүр талхан завь хөлөглөн хөдлөхөд
Сэтгэл салхи болон далбаа хүчтэй туун исгэрээд
Замд таарсан зүрх гээч ёроолын шүрэн арлыг
Зүгээрчгүй сэтгэлээр сонирхон тольдоход

Би чамдаа дурлажээ

15.
Улаан уруул хатаж гандсан ч үзэсгэлэнтэй
Ухаангүй нэгэнд үнсэх хүсэл төрөм хэвээрээ
Гэвч тэрний сэтгэл бас л адилхан, яг тийм
Гэрэл гийхээсээ өнгөрчихсөн, харанхуй, үүрд

Нарны туяа нэвтэлж чадахааргүй тэр дунд
Надаас өөр тэмтчих хүн үгүйд харамсмаар
Гарт баригдсан бүхэн бодит бус орчлонд
Гуниг, тэгээд харуусал л тойрон эргэлдэх юм

Уйлаад дуусахгүй ч нулимс дундраад ирсэн
Уушиг бүтэлгүй хайраар хордоод бачуухан
Амьсгалах агаараар дутсан над шиг нэгэнд
Арай л арай л санагдах юм заримдаа...

Г. Эс-Олдох

Монгол

Буунгуутаа Никийг дагуулаад Зайсан явсан. Өглөө үүр цайгаагүй байхад их хүйтэн байдаг юм байна. Дээшээ мацах хоорондоо явдаг "маруужин" болов. миний бууж ирж байгаа зургийг Ник дарсан байсныг харсан чинь ёстой аймаар, нүүгэлтсэн, нүд тогтохын аргагүй юм байна. Ник доороос нэг юм хашгираад байсан нь салхинаас болоод даанч сонсогдохгүй байсан юм. Воот гэж хашгираал доошоо уруудаад байсан уг нь битгий хөдөл, зогсож бай гэсэн юм билээ л дээ. Тэгээд тэрийг нь сонсохгүй болохоор тэвчээр нь алдраад зургаа дарчихсан нь яг л "сүнс"-ний зураг мэт болсон байсан. Магад би удахгүй үхэх гэж байгаа байх...

Хамгийн ихдээ -6 градусаас илүү хүйтэн үзээгүй тэр минь Зайсан гараад харьж явах замдаа чигчий хуруугаа хайрсан байв. Би уг нь Монгол асар хүйтэн гэж зөндөө л анхааруулсан ч өөрөө тоогоогүй хойно яая гэхэв. Ирээд мэдэрч байгаа юм. Дулаан хувцас авъя гээд хоёулаа бүтэн өдөржин унтаж ч чадсан юмгүй сунаж унатлаа дэлгүүр хэсэв. Надад ч дулаан хувцас авах хэрэг байсан юм. Гэвч олдсонгүй. Одоо хүртэл олигтой хувцас авч чадаагүй л явна.

Өнөөдөр өглөө хар эрт Скайрезорт руу явлаа. Би гэж нөхөр ямар цана чарга гэж мэдэх юм биш. Ник л гулгадаг баатар болж намайг гуйсаар байгаад зөвшөөрүүлж тийш зүглэсэн болохоос. Тэгээд гулгасан ч юм байхгүй хөөрхөн хацраа хайруулаад л ирэх шив дээ. Лифтний билет ширхэг нь 5000 төгрөг гэх. Тэрийг нь аваад дээшээ гарч эргэн тойрноо ажчихаад, буугаад ирье гэсэн чинь буцахдаа лифтэнд нь сууж болдоггүй юм гэнэ. Бэхэлгээг нь хийгээгүй болохоор даахгүй, заавал хоосон бууж ирэх ёстой юм байх. Ха ха ха амьдралдаа ийм юм анх удаа сонслоо. Монголоо гэж...

Дулаан хувцас авч чадаагүй болохоор гарж ч, орж ч чадахгүй хэцүү л байна. Гэхдээ Никийнхээ цэв цэнхэр нүдийг нь ширтээд, юм ярьж суух жаргалтай ч юм шиг. Шуун дээрх үсээр нь намайг оролдоход Ник их дуртай байдаг. Инээгээд л яг жаахан хүүхэд шиг ичиж энэ тэр. Энэ дүн өвлийн хүйтэнд тэрнийхээ үсэрхэг цээжийг дэрлээд, тэвэрт нь унтахаар яг л тропикийн бүсийн нэг арал дээр, булган хөнжилд унтаж байгаа юм шиг л халууцна.

Зарим нэг юмсын бэлтгэл ажил гээд тун ч их завгүй байгаагүйсэн бол ганц хоёр хүнтэй уулзаж юм ярьж суумаар л байх юм...

Монголоо гэж

Баяр хүргье

Энх-Амгалан маань сүй тавьсан гэнэ. Чин сэтгэлээсээ халуун баяр хүргэж, амьдралд нь аз жаргал хүсье

Эсээ нь