Сэтгэл минь урагдаад өмрөн унаж байна
Сэтгэл минь унахдаа нулимс болон унана
Унахдаа нулимс минь миний зүрхийг норгоод
Ухаангүй дурласан зүрх минь хорсоод
Хорсохдоо зүрхнээс минь цус шүүрэх юм
Хорсоход шүүрсэн цус газар дуслаад
Газар дусалсан цус нь хатаж амжихгүй
Гадаа хүйтэн байгаа болохоор тэр бизээ
Хайр чинь хүйтрэхтэй зэрэгцээд хөрсөн
Хөрөхдөө минийх биш ганц чинийх
Хүйтнээс биш хөрсөн хайраас чинь айхдаа
Хөлдөөсөн би зүрхээ, өөрийнхийгөө
Х. Энх-Амгаланд 2009.11.27 гэсэн байх юм
0 сэтгэгдэл:
Post a Comment