BLOGGER TEMPLATES AND Zwinky Layouts »

Wonderful English Around the World

Today I've received an e-mail from Glenn, a professional geologist, who is one of my best friends. He wrote me many things including greetings, recent situation of his life, questions about me and memories, best regards too... But here I wanted to type something that really made me laugh.

Oh by the way ENJOY!!! Esee

In a Bangkok temple:
IT IS FORBIDDEN TO ENTER A WOMAN, EVEN A FOREIGNER, IF DRESSED AS A MAN.

Cocktail lounge, Norway:
LADIES ARE REQUESTED NOT TO HAVE CHILDREN IN THE BAR

Doctors office, Rome:
SPECIALIST IN WOMEN AND OTHER DISEASES.

Dry cleaners, Bangkok:
DROP YOUR TROUSERS HERE FOR THE BEST RESULTS.

On the main road to Mombasa, leaving Nairobi:
TAKE NOTICE: WHEN THIS SIGN IS UNDER WATER, THIS ROAD IS IMPASSABLE.

On a poster at Kencom:
ARE YOU AN ADULT THAT CANNOT READ? IF SO WE CAN HELP.

In a cemetery:
PERSONS ARE PROHIBITED FROM PICKING FLOWERS FROM ANY BUT THEIR OWN GRAVES ...

Tokyo hotel's rules and regulations:
GUESTS ARE REQUESTED NOT TO SMOKE OR DO OTHER DISGUSTING BEHAVIOURS IN BED.

On the menu of a Swiss restaurant:
OUR WINES LEAVE YOU NOTHING TO HOPE FOR.

In a Tokyo bar:
SPECIAL COCKTAILS FOR THE LADIES WITH NUTS.

Hotel, Yugoslavia:
THE FLATTENING OF UNDERWEAR WITH PLEASURE IS THE JOB OF THE CHAMBERMAID.

Hotel, Japan:
YOU ARE INVITED TO TAKE ADVANTAGE OF THE CHAMBERMAID.

In the lobby of a Moscow hotel across from a Russian Orthodox monastery:
YOU ARE WELCOME TO VISIT THE CEMETERY WHERE FAMOUS RUSSIAN AND SOVIET COMPOSERS, ARTISTS AND WRITERS ARE BURIED DAILY EXCEPT THURSDAY.

A sign posted in Germany 's Black Forest :
IT IS STRICTLY FORBIDDEN ON OUR BLACK FOREST CAMPING SITE THAT PEOPLE OF DIFFERENT SEX, FOR INSTANCE, MEN AND WOMEN, LIVE TOGETHER IN ONE TENT UNLESS THEY ARE MARRIED WITH EACH OTHER FOR THIS PURPOSE...

Hotel, Zurich:
BECAUSE OF THE IMPROPRIETY OF ENTERTAINING GUESTS OF THE OPPOSITE SEX IN THE BEDROOM, IT IS SUGGESTED THAT THE LOBBY BE USED FOR THIS PURPOSE.

Advertisement for donkey rides, Thailand
WOULD YOU LIKE TO RIDE ON YOUR OWN ASS?

Airline ticket office, Copenhagen:
WE TAKE YOUR BAGS AND SEND THEM IN ALL DIRECTIONS.

A laundry in Rome:
LADIES, LEAVE YOUR CLOTHES HERE AND SPEND THE AFTERNOON HAVING A GOOD TIME.

Хайрлахад зүрх оролцдоггүй




Элсэн цаг чимээгүйхэн урссаар л...


Цухасхан бодлын үзүүрт цээж хөндүүр оргино. Яагаад? Мэдэхгүй юм. Зүрх байдаг газарт хоосон хөндий шахам болохоор тэр юм болов уу?


Хүмүүс юунд бүтэлгүй дурлалаас болж зүрх шархлалаа гэх мэтээр ярьдаг юм бол? Ингээд болоогүй бүр хайр дурлалыг заавал зүрхтэй холбоно. Хажууд нь сэтгэл гэсэн үндсэн ухагдахууныг нь нэмчихнэ. Зүрх, сэтгэл гэдэг хоёр үг хоорондоо сайхан хоршдог болохоор л бид буруу яриад байдаг юм болов уу?


Зүрх гэж яг юу билээ? Хүний артер, венийн судсаар гүйх цусыг хөдөлгөөнд оруулж байдаг булчинлаг эрхтэн. Муугаар хэлбэл "хэсэг мах" шүү дээ. Тэгвэл энэ хэсэг мах хайр дурлалтай, сэтгэл зүйтэй юугаараа холбоотой гэж?


Хайр дурлал цэвэр сэтгэлзүйн цар хүрээн дотор явагддаг зүйл. Бодол, ухаан санааны хэсэгхэн мансуурал юм. Тэр хэсэгхэн мансуурлыг хүний нервийн өдөөлтүүд, тестостерон, эстроген, допамин, норпинэфрин, серотонин, окситоцин, васопресин зэрэг даавар болон бодисын ялгаралт л үүсгэдэг. Тодорхой хугацааны дараа эдгээр даавар ялгарахаа болино, тэгээд хайр дурлал бөхнө. Ер нь эрдэмтэд судлаад энэ хугацааг 2 жил орчим гэж тогтоосон байдаг.


Ямар ч богинохон хугацаа вэ? Хайр дурлал ямар хэврэг эд вэ? 2 жил тутамд хайр дурлалтай учирна гэвэл хэт үнэгүйдэх байх даа. Аа дурлажил байдаг юм, тэгээд л удахгүй...


Хэн нэгний даавар ялгаралт дуусахаас өмнө хайртай хүнийх нь даавар ялгаралт дуусчихаар тэгээд бүх юм утгагүй болоод явчихна. Хайр гэдэг яг л 2 утаснаас дүүжилсэн хүнд төмөр гэсэн үг. Аль нэг утас тасрахад нөгөө утас нь тэр төмрийг тогтоож дийлэхээ болино. Заавал утас хосоороо байх ёстой. Хос утасны нэг нь тасрахыг хүмүүс биш, хэдхэн тооны гормон шийддэг нь юутай харамсалтай...


Бидний дурлал ийм байдалд орсон нь бүр ч гунигтай

Үхэхсэн

Тэнгэрт нисэлдэх хэрээний сүүдэр
Тээглэж хацар дээр тогтох үест
Тулааны дараах цусны эхүүн үнэр
Тархинд сум адил зоогдон хоцрох

Хээр хоносон зэвхий саарал саран
Хэгз татагдсан үүлэн цаагуур нуугдаж
Хэзээ ч эргэн төрөхгүй тэдгээр сүнснүүд
Хэлж мэдэхгүй газар өөд зугуухан одно

Бузар булай одоогийн энэ ертөнцөөс
Би ч гэсэн явмаар байна, чаддагсан бол
Элээх ёстой гэж оногдсон амьдралдаа
Эргэлзэж бас дураар үхэж болохгүй

Аяа юутай харамсалтай тавилан бэ
Алагдаж, буудагдаж, хутгалуулж
Арга нь хамаагүй зүгээр л шахам
Амиа хорлохоос л бусдаар үхэхсэн...

Г. Эс-Олдох

Тархи хангалтгүй санагдахад...

Зүүд бодит амьдралтай хэр холбоотой юм бол? Зарим хүмүүс амьдралын зүүд гэх, хэрэв тийм юм бол зүүд амьдрал байх нь...



ЗҮҮД

Охин 6 давхар шилэн байшингийн хойдох цэцэрлэгт салхилж сууна. Гадаа ер бусын хүйтэн атал охин ердөө ч даарахгүй. Чихэндээ тэр гэхийн тэмдэггүй хөгжим гэхэд ч хэцүү зүйл сонсон суух бөгөөд гэнэтхэн дотогшоо ормоор санагдана. Босоод алхлаа...Цэцэрлэг байшин хоёрын голд байх замыг хөндлөн гарах үест нуруун талаас машины сигналдах дуу сонстоно. Эргэж харахын завдалгүй машин түүнийг мөргөж, охин газар үхэтхийн унана. Түүний ам хамарнаас цус сад тавих бөгөөд нэгэн залуу түүнд туслахаар ирэхэд гагцхүү цэв цэнхэр, Монголын тэнгэр шиг цэв цэнхэр нүдийг нь л харж амжлаа. Аажмаар дээшээ хөөрөх охины сүнс цусанд будагдсан амьгүй биеэ харахаас өөрийг хийж чадахгүй...




АМЬДРАЛ

Охин ингэж зүүдлээд сэрэхдээ уртаар амисгаа авсансан. Хөлсөнд норсон хөнжил нь хүйт даахад л сая нэг ухаан орж, өөрийгөө амьд байгаадаа хязгааргүй ихээр баярлаж, амиа хорлох гэсэн утгагүй бодлоо тархинаасаа үүрд арчин хаяв.

Дэмий зүүд зүүдэлсэний дараах өглөө, охин сүүлийн 2 сарын туршид гэрийн оронд гэр нь болоод байгаа 6 давхар шилэн байшин бүхий эмнэлэгийнхээ хойд талын жижигхэн цэцэрлэгт нарлаж суув. Чихэнд нь түүний хамгаас дуртай Хээвий метал хөгжим эгшиглэх аж. Түүний байгаа газар угаас хүйтэн болдоггүй, энэ өдөр ч урьдын адил таатай дулаахан хэвээрээ. Гэнэт охин асар их даарч байгаагаа мэдэрч, бушуухан дотогшоо орж, дулаахан хөнжилдөө шургамаар санагдлаа. Босоод алхлаа...Цэцэрлэг байшин хоёрын голд байх замыг хөндлөн гарах үест нуруун талаас машины сигналдах дуу сонстоно. Эргэж харахын завдалгүй нөгөө машин сигналдсан чигээрээ ирээд охиныг дөнгөж тэнцвэрээ алдах төдий зөөлхөн "мөргөв". Охин тэнцвэрээ алдсандаа машины копутан дээр нуруугаараа унаад, тэндээсээ зөөлхөн гулссаар газар ойчлоо. Машины жолооч бололтой залуу сандран гүйж ирээд, түүнийг зүгээр эсэхийг лавлахад охин дуу гаргаж ч чадсангүй. Залуугийн нүд цэв цэнхэр, Монголын тэнгэр шиг цэв цэнхэр байлаа.




БОДИТ БАЙДАЛ УУ?

Охин Залууг тэр жижигхэн "осол"-оос болж танидаг болсон ч тэрэндээ баяртай явдаг. Тэр их сайхан залуу. Өндөр шулуухан хамар, сайхан инээмсэглэл, ялангуяа Залуугийн цэнхэр нүд охинд хамгаас гойд таалагддаг. Охин өдөр болгон Залуугийн нүд рүү хараад яриа өрнүүлэн суудагтаа бүр дасаж орхиж. Хэн бүхний мэдэх эмнэлэгийн уйтгарт амьдрал Охины хувьд тийм биш. Яагаад гэвэл Залуу дандаа л түүнтэй хамт байдаг. Охин Залууд ухаангүй дурласан байлаа. Гэхдээ тэр нэг өдрийг хүртэл...




ТЭР НЭГ ӨДӨР

Залуу ирдэг цагаасаа 10аад минут хоцроход нь Охин ихэд гайхав, бас мууг бодов. Эмнэлэгийн үүдэнд гарч хүлээхээр шийдсэн нь түүний амьдралын хамгийн том алдаа гэдгийг Охин тэр үед яахин мэдэх билээ дээ. Залуугийн машин эмнэлэгийн гадаа зогсож байх. Машин дотроо гэвч тэр алга. Гайхсандаа хүлээн авах дээр очоод Залууг дүрслэн хэлж орж ирсэн эсэхийг нь асуугаад хачирхалтай хариу авлаа.

-Чи Залууг хэлээд байна уу? гэх сувилагчийн асуултанд
-Тийм, та яаж мэддэг юм бэ? гэж Охин хариулав
-Мэдэлгүй яахав. Тэр чинь манай урдаа барьдаг эмчийн хүү нь байгаа юм.
-Тэр эмч тэгээд хэн юм бэ?
-Яагаав чамайг хариуцагч эмч чинь гээд сувилагч жуумалзав.

Энэ одоо юу болоод байна аа? Залуу тэгээд манай эмчийн хүү юм гэж үү? гэсэн асуултууд охины толгойд эргэлдэн, тэрүүхэн хооронд хар гүйхээрээ эмчийнхээ өрөөний үүдэнд ирсэн байлаа. Дутуу хаагдсан хаалганы цаанаас эцэг хүү хоёрын яриа сонсогдоно.

-Охины бие сэтгэл санаагаа дагаад ойрд их сайн байгаа. Энэ чиний л ач хүү минь. Түүний ганцаардлыг хуваалцаж, сэтгэлийг нь өргөе гэсэн чиний санаа гайхалтай үр дүн авчирч байна
-Үгүй дээ. Тэр санааг би гаргасан ч гэсэн зүгээр л танд туслахыг хүссэн юм. Эдгэрэшгүй өвчтэй хүн эдгэрлээ гэвэл таны л нэр хүнд өсөх юм биш үү гээд өнөөх л сайхан инээмсэглэлээрээ нүүрээ чимэх Залуу энэ удаад Охинд дурлалт залуу нь биш юм шиг санагдлаа.




ЗҮҮД үү БОДИТ БАЙДАЛ уу

Охины хацраас тасран унах нулимс гүйж байгаагаас нь болоод тэртээ хойно нь унаж байлаа. Хаа сайгүй машины сигналдах чимээ. Охин учрыг нь ч ойлгож амжаагүй байхдаа ачааны машинд мөргүүлэн газар үхэтхийн унаж, түүний ам хамарнаас цус сад тавина. Туслахаар ирсэн залуугийн нүд цэв цэнхэр, Монголын тэнгэр шиг цэв цэнхэр байлаа. Залуугийн харууслын хашгирааныг мэдрэн аажмаар дээшээ хөөрөх Охины сүнс цусанд будагдсан амьгүй биеэ харахаас өөрийг хийж чадахгүй...

Г. Эс-Олдох

Би юунд нь тэгтлээ дурлана вэ?




Би энэ хамтлагийн юунд нь тэгтлээ дурлана вэ?

Каркасын гитарчин байсан Майкл Аммот Иохан Лийватай нийлж энэ хамтлагийг анх босгосон гэдэг. 2000 оны эцсээр Иохан Лийва хамтлагаа орхиж оронд нь Анжела Госоу гэх жирийн нэгэн Германы сэтгүүлч эмэгтэй фронтвүмэн нь болж орж ирснээр өмнө нь Траш метал урсгалын нэрийн дор уран бүтээлээ туурвиж байсан энэ хамтлаг жинхэнэ утгаараа одоогийн Аарч Энэми болсон гэж хэлэхэд болно. Тэд Мелодик Дээф чиглэлийн дуунууд шинээр гаргаж, зарим нэг Хээвий Метал хамтлагуудын дуунуудыг коверлож дуулснаар маш их алдар хүндэд хүрээд байгаа бөгөөд Мелодик Дээф урсгалын томоохон төлөөлөгчдийн нэг нь болж чадсан гэдэгтэй хэн ч маргахгүй биз ээ. Тэдний гаргасан Дүүмсдэй Машин цомог нь дэлхий дахинаа томоохон цохилт болсон гэж би үздэг. Хамтлагийн гишүүн болох Кристофер Аммот чадварлаг гитарчнаас гадна бас үнэхээр сайн продюсер. Энэ хамтлагийн дуунуудыг ихэнхдээ Кристофер Аммот зохиосон байж харагддаг. Крисийн хаанаас нь тэр сайхан аялгуунууд урсан гардаг юм бол. Аммотын ах дүүс үнэхээр гайхамшигтай, биширмээр, шүтмээр бас алдаршуулмаар биш гэж үү?

Энд Аарч Энэмигийн фронтвүмэн болох Анжелагийн тухай дурдахгүй байхын аргагүй. Тэр үнэхээр хүчирхэг хоолойтой. Хээвий металын ертөнц дэх хамгийн их алдар хүндэд хүрч, бусдаар хүлээн зөвшөөрүүлсэн цорын ганц эмэгтэй ч байж болох. Энгийн нэг сэтгүүлч хүүхэн Майклтай хийсэн ярилцлаганыхаа төгсгөлд хоолойгоо бичсэн кассетаа өгсөн нь Иохан Лийва хамтлагаа орхисонтой яг зэрэгцэж, Анжелаг үнэхээр тэдний хэлдгээр тэнгэр ивээсэн гэлтэй.

Бүхий л рок хамтлагуудыг ялангуяа Хээвий метал хамтлагуудыг чадварлаг бөмбөрчингүйгээр төсөөлөхийн аргагүй. Аарч Энэмигийн бөмбөрчин болох Дэниел Эрландсон хамтлагаа түр орхиод буцаж ирэхдээ улам ч сайжирчихсан байсан нь сонирхолтой. Эсвэл тэр Аарч Энэмитэй хамт байгаагүй хугацаандаа үхтэлээ бэлтгэл хийж байгаад буцаж ирсэн ч байж магадгүй. За тэр ямар хамаа тэр үнэхээр шилдэг бөмбөрчин гэдэг нь тодорхой бас тэнэг Япончуудын Айдол гээд л бодчих...


Энэ хамтлагтай холбоотой нэлээд хэдэн зүйлс бий. Зарим нь биелсэн, зарим нь биелээгүй. Зарим нь магад удахгүй биелэх эсвэл зарим нь хэзээ ч биелэхгүй гэх мэт. Би энэ хамтлагт үнэхээр хайртай...

Амьдрал минь


Тэнгэрт хөвөх үүлний хэлтэрхий
Тэндээс сэвэлзэх салхины тасархай
Түүний унагасан нулимасны дусал
Түрүүлж ургасан яргуйн дэлбээ

Хурмастаас унасан цасны ширхэг
Хундаганы ёроолын балга архи
Хорт утааны нэгээхэн тархалт
Хувь заяаны модны нүцгэн мөчир

Гольдролоороо урсаагүй голын салаа
Гомдол шингэсэн харцны дальдчаан
Гуя хүрсэн гэзэгний ширхэг үс
Гоо үзэмжинд мансуурсан тарчлаан

Амьдрал минь

Аугаагийн сүүдрэнд дарагдсан бяцхан зүрх
Аймшгийн дунд төөрөлдсөн гэнэхэн сэтгэл
Атаархлын галд үл шатах хурц ухаан
Авъя гэсэн болгонд олдохгүй ариухан бие

Г. Эс-Олдох

Харанхуй түнэр харанхуйгаас илүү гэрэлтэй

Харанхуйн дунд өдөр хоногийг элээхдээ хэзээ нэгэн цагт энэнээс харанхуйн дунд төөрөх юм гэж санаж байсангүй. Түнэр харанхуйн дунд байхдаал харанхуй арай л дээр, илүү гэрэлтэй байсаныг ухаарах. Харанхуйгаас харанхуй илүү гэрэлтэй гэж хатсан баасаа солиороод байгаа хүүхэн бэ гэж бодох хүмүүс олон. Гэхдээ тэр тэнэг бодлынх нь төлөө би тэднийг зүхэхгүй. Дэмий хэрэгт энергиэ зарж байдаг илүүдээ гарсан өс хонзон, заналхийлэл надад алга.

Түнэр харанхуйн дунд суугаад, ганцхан урдаа байгаа жижигхэн гэрлийг харж амьдар. Олон юман дунд самгардахгүй амар. Хэт их гэрэлтэйд байхаараа хүн тал бүр лүү л явмаар санагддаг. Тэрнээс гарах амархан арга зам нь гэрлүүдийг унтраах...

Түнэр харанхуйн дунд байгаа миний цорын ганц гэрэл унтарчихсан. Надад зүг чиг, баримжаа гээд байх юм ер нь алга. Намайг баруун талаас нэг зүйл татвал би баруун тийшээ болох, харин зүүн талаас татвал зүүн тийшээ болох, хаанаас татна тийшээ хэлбийнэ.

Амьдрах сонирхол агаад урмын хэлтэрхий ч алга. Бүгдийг нь хамгийн сүүлийн сэтгэлийн шуургаар саваад дуусгасан билээ. Тэр шуурга хэт хүчтэй, бас тэгээд харгис байсан. Аз болоход би ийм шуурга дахин давтагдахгүй гэдгийг баттай хэлж чадна. Яагаад гэвэл надад шуурганаар савах юм огт үлдээгүй.

Цусгүй судас
Шээсгүй давсаг
Хоолгүй ходоод
Тархигүй гавал
Сүнсгүй бие
Нийлээд хоосон

Хоосон ертөнц дээрх, хоосон амьдралын дунд би хоосон амьдарсаар, үхэл өөдөө хоосон алхалсаар л... Хоосны цаад талд юу байх юм бол???

Сохор нар

Сохор нар над дээр тусахгүй
Солиотой бодлоос би хагацахгүй
Саарал орчлонд өөр өнгө үгүй
Сохор нар над дээр тусахгүй

Тийм нар сохор. Ямар ч л байсан над дээр нар тусдаггүй юм. Аливаа зүйлс заримдаа зуны цэцэгсийн өнгөөр эрээлэн гэрэлтэх мөртлөө, заримдаа бас саарал өнгөнд нэвт уусах юм. Амьдралыг саарал өнгөөр харах болоод удаж байна. Хар эсвэл цагаан биш, зүгээр л саарал. Муу сайныг дүгнэх, оноох, дэнслэх эрхгүй болохоороо бүгдийг сааралд тооцно. Өнгө будаг холилдсон, өрнөл хурцдал ихтэй байсан миний амьдралын хэвшил саарал агаад ямар ч хөдөлгөөнгүй, зогсонги байдал уруу огцом шилжив. Огцом шилжилтийн давалгаанд цохиулахгүй гэсэндээ хирэндээ хичээлээ. Давалгаа намдаж байна, гэвч бүр тайван болчихоогүй...

Юу юугүй л нэг тамхи асаагаад, тэрнийгээ ухаангүй сормоор санагдах юм. Тамхи хориотой, хориотой зүйлс бүхэн хүний сэтгэлийг тэр чинээгээрээ татдаг хойно доо. Намайг дуртай юмнаасаа хагацаж холдохгүй хүн гэдэгт бүгд итгэдэг. Тэр нь хор, гэмт үйлдэл, муу зуршил байх нь хамаагүй дуртай л бол энэ Эсээ холдохгүй гэдгийг тэд мэддэг. Гэхдээ холдохгүй ч гэлээ хааяа бас холдох чадал надад байдаг юм шүү гэдгийг харуулахыг хүснэ. Тийм ээ би тамхи, хөгжим, найз нөхөд сэтгэл гээд өөрт үнэтэй гэсэн бүхнээ гаргуунд нь гаргах чадалтай гэдгээ харуулмаар байна

Гэхдээ л би чадахгүй. Учир нь би дуртай болохоор, учир нь надад таалагддаг учраас тэдгээр зүйлстэй би хамт байдаг юм. Алхам газар явж чадахгүй тамхи, амь шигээ хайрладаг найз нөхөд, арав арван мянган өдөр сонссон хөгжим гээд л. Би таалдаг юм, надад таалагддаг. Тийм болохоор би хагацахыг төвдөхгүй. Тэрнээс биү хүсвэл надад чадал бий...

Нар сохор болохоор над дээр тусахгүй байна уу
эсвэл би албаар сүүдэр хайж, тэндээ орогноод???

Сүүлчийн навчис унахад...

Сүүлчийн навчис унахтай зэрэгцэн надад гунигтай явдал тохиолдсон. Хэт оройтжээ. Би буруутаж, найдлага талаар өнгөрөв. Гунигтай л юм, гунигтай болохоороо мартагдахгүй юм. Миний хайр багадаагүй, багасаагүй, хуучин шигээ л...
Санаснаар болоогүйд сэтгэлээр унах шаардлага байхгүй атал би сүнс сүлд, цог жавхлангаа алдан байж харуусна. Харуусмаар юм, харуусах ёстой. Учир нь тэр миний ГАНЦ байсан...

Хэрхэн анх танилцсанаа нэхэн санах гээд оролдъё

...Нэгэн сонирхол дор нэгдсэн ч бие биенээ үл таних хэсэг бүлэг нөхөд уулзалдахаар шийдэцгээж, өдөр товлон нэг газар суухаар болцгоолоо. Тэгэхэд тэрнийг анх удаа харж билээ. Өндөр, туранхай, бүлтийсэн нүдтэй, пиджак костюмтэй. Би өөр зүйл санахыг хүсдэггүй ч эдгээр зүйлсээс гадна тэр өдрийн түүний харц санаанаас гарахгүй, намайг өдөржин бодолд дарагдан, гуниглаж хэвтэхэд хүргэдэг. Над руу ширтэж байгаа нь илт мэдэгдэм, тэр төөнөсөн харц, хамаг бие ховсдом тэр харц. Би хэзээ ч хэний ч өөдөөс бардам хардаг, таг ширтэж, тас намжирдах чадалтай хүн атлаа, тэр харцны өөдөөс ганцхан удаа харахдаа дальдчиж билээ. Гэлээ гээд би түүнд дурлачихаагүй тэр нэг бороотой өдрийг хүртэл. Тэр нэг бороотой өдөр гэдэг чинь юусан билээ? Би тэрнийг зам дээрээс буцаадаг өдөр. Тэгэхэд анх тэр хүнийг хайрласандаа, гомдоочихсон байх вий гэж айсандаа нулимс унагаж билээ. Шөнөжин шивэрсэн бороо өглөө гэхэд миний нулимстай хамт арилан одсон ч шаналал хэвээрээ ...

Би гэдэг хүн ер нь л бодолхийлэх дуртай, бүр бодолхийлэхийн дон шүглэсэн амьтан. Тэрэнд хайртай эсэхээ бодож бодож, тийм би хайртай юм байна гэсэн шийдэлд хүрсэн. Гэвч намайг тийм шийдэлд хүрэхийг хүлээж тэсэлгүй тэрний хайр бөхсөн дөө. Одоо бодохоор би хэт удаан бодчихсон юмуу эсвэл тэр хүний хайр тийм хэврэг байсан юмуу ойлгодоггүй. Шүршүүрт орохоос өөрөөр нордоггүй шахам миний нүд, тэрнээс болж хичнээн ч дусал нулимс гаргасан юм бүү мэд. Ямар ч л байсан би хэт их уйлдаг байснаа л санаж байна. Тэрнийг санагдуулсан, бодогдуулсан юм болгон дээр...

ХАЙРТАЙ


Сүүлчийн навчис унахтай зэрэгцэн анхны цас бүчээд авах юм
Сүүлчийн навчис унахтай зэрэгцэн надад муу юм тохиолдоно
Сүүлчийн навчис унахтай зэрэгцэн би хоосон оронзайд ууссан
Сүүлсийн навчис унахтай зэрэгцэн энэ орчлонг үүрд орхино

Үхэлтэй ханьсахуй

Хүн гээч дорой амьтан эхийн хэвлийгээс энэ дэлхий дээр унасан тэр мөчөөсөө эхлэн Үхэлдээ өлгийдүүлэхээр аажимхан дөхөж байдаг нь хэнд ч ил. Үхлээс бултах нэгээхэн нь энэ ертөнцөд үгүй. Бүгд хэзээ нэгэн цагт Үхэлтэй нүүр тулна гэдгээ мэддэг ч тэдгээрийн хэд нь дотроо үхлийн тухай бодол тээж, хэд нь бүхий л амьдралынхаа туршид Үхэлтэй зэрэгцэн алхалдаг юм бол???
Үхэл намайг дагадаг, хаа сайгүй. Явсан газар бүрт минь. Гэвч би тэрнээс зугтах гэж эсвэл нуугдах гэж оролдохгүй. Тийм болохоор Үхэл намайг аваад явчихалгүй өдий болтол зүгээр л дагасаар яваа юм болов уу гэж хааяа бодогдох.
Үхэл намайг аваад явчихгүй байгаад сэтгэл хирэндээ баясах ч бас байнга айдас түгшүүрийн дор алхлах нь тийм ч таатай биш. Тэглээ гээд бултах оролдлого хийхгүй тэр чигтээ дүлий дүмбэ оргин хуруу гараа оролдон хийх байх юмаа олж ядах нэгэн шиг л мэлрэх...

Үхэл ардхан талд минь алхаад л... Түүний чимээ чихэнд чийртэй, үнэр нь тийм гэхийн аргагүй муухай, гэвч би дасчихсан. Үхэлтэй хамт олон жилийг элээж, хоног хугацааг үдсээр дасчихсан. Магад надаас өөр хүн байсан бол ийм амьдралын дунд энэ урт хугацааг өнгөрөөж чадахгүй байх байсан биз. Гэвч би дасчихсан.
Хэт их ганцаардлын дунд Үхэл надтай хамт яваа гэсэн сэтгэлээр өөрийгөө тайтгаруулах нь бүр зугаа мэт. Дэргэд минь хэдэн арван хүн дуулалдан, инээлдэн хөгжилдөж байсан ч надад уйтгартай, ганцаардам хэвээрээ л байдаг. Уйтгарт сэтгэлээ ганган инээмсэглэлээр нуун далдлагч миний хувьд гагцхүү үхлийн тухай бодож хэвтэхдээ л ханьтай буйгаа мэдэрнэм...